Álit um miðlun tiltekinna stjórnvalda á persónuupplýsingum um heilbrigðisstarfsmenn til embættis landlæknis

Persónuvernd veitti embætti landlæknis álit um að heilbrigðisstarfsmönnum og heilbrigðisþjónustu hvers konar væri heimilt að miðla persónuupplýsingum um heilbrigðisstarfsmenn, þ.á.m. upplýsingum um refsiverða háttsemi og viðkvæmar persónuupplýsingar til embættisins þannig að það geti sinnt eftirlitshlutverki sínu með heilbrigðisstarfsmönnum og heilbrigðisþjónustu í almannaþágu. Í álitinu kemur annars vegar fram að miðlun lögbærra yfirvalda á persónuupplýsingum heilbrigðisstarfsmanna í fyrrgreindum tilgangi gæti samrýmst lögum nr. 75/2019 um vinnslu persónuupplýsinga í löggæslutilgangi. Hins vegar gæti miðlun annarra embætta, stofnana og stjórnvalda á upplýsingum um heilbrigðisstarfsmenn samrýmst lögum nr. 90/2018 um persónuvernd og vinnslu persónuupplýsinga.

Þá þyrfti einnig að líta til vægis þagnarskyldu í X. kafla stjórnsýslulaga sem mælir fyrir um trúnaðar- og þagnarskyldu starfsmanna ríkis og sveitarfélaga. Tvær undanþágur eru að finna um fyrrgreinda þagnarskyldu. Annars vegar á þagnarskyldan ekki við þegar um er að ræða upplýsingar um lögbrot eða ámælisverða háttsemi starfsmanns stjórnvalda í tengslum við störf hans. Hins vegar þegar fyrir liggur samþykki hlutaðeigandi eða lagaheimild. Var það mat Persónuverndar að svo að miðlun aðila utan heilbrigðisþjónustu væri heimil yrði önnur tveggja undanþáganna að eiga við, að öðrum kosti væri miðlunin ekki heimil.

Persónuvernd telur að brýnt sé fyrir löggjafann að bregðast við skorti á skýrum lagaheimildum embættis landlæknis svo að það geti sinnt eftirlitshlutverki sínu eins og lög mæla fyrir um.